Niektóre z tych tekstów są dla mnie szczególnie ważne. Przepisywałam je do zeszytów, zapisywałam na ozdobnym papierze, oprawiałam w ramki i wieszłam na ścianach. Najważniejsza w życiu jest miłość, więc dziś podzielę moimi ulubionymi słowami o miłości. Miłość bliźniego Pierwszy tekst mówi o miłości jako wielkiej sile, wyzbyciu się ego i otwarciu serca. Mówi o miłości jako podstawie funkcjonowania w świecie. Mówi, że miłość to szczerość, że miłość nie jest na pokaz. Czasem mogłoby się wydawać, że to tekst o naiwnej miłości. Bo jak to miłość wszystko znosi i wszystko przetrzyma? Jak kochać bliźnich, którzy nas krzywdzą? Myślę, że można kochać nawet odchodząc, odsuwając się, wyciągając konsekwencje, nie dając się krzywdzić. Kochać pomimo wszystko. I o tym jest Hymn o miłości. Miłość cierpliwa jest, łaskawa jest. Miłość nie zazdrości, nie szuka poklasku, nie unosi się pychą; nie dopuszcza się bezwstydu, nie szuka swego, nie unosi się gniewem, nie pamięta złego; nie cieszy się z niesprawiedliwości, lecz współweseli się z prawdą. Wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, we wszystkim pokłada nadzieję, wszystko przetrzyma. Miłość nigdy nie ustaje, [nie jest] jak proroctwa, które się skończą, albo jak dar języków, który zniknie, lub jak wiedza, której zabraknie. Gorąca miłość Kiedy czytam ten fragment dramatu Sary Kane Łaknąć przechodzi mnie dreszcz i czuję uścisk w sercu. To monolog o potrzebie bliskości, o potrzebie dawania, o pragnieniu się zespolenia się. O fascynacji, ale też o niespełnieniu i o lęku przed utratą: (...) i mówić ci prawdę kiedy wcale tego nie chcę i zachowywać się uczciwie dlatego, że wiem, że tego sobie życzysz i gdy myślę, że wszystko skończone czepiać się ciebie przez króciutkie dziesięć minut zanim na dobre wyrzucisz mnie ze swojego życia i zapominać kim jestem i próbować być bliżej, bo pięknie jest uczyć się ciebie i warto zrobić ten wysiłek i mówić do ciebie źle po niemiecku i jeszcze gorzej po hebrajsku i kochać się z tobą o trzeciej nad ranem i jakimś cudem jakimś cudem jakimś cudem opowiedzieć ci chociaż trochę o nieprzepartej, dozgonnej, przemożnej, bezwarunkowej, wszechogarniającej, rozpierającej serce, wzbogacającej umysł, ciągłej, wiecznotrwałej, miłości jaką do ciebie czuję. Czułość – samo wypowiadanie tego słowa jest niezwykle przyjemne. Z czułością masujemy obolałe kości. Z czułością trzymamy niemowlę. Z czułością patrzymy jak ciasto rośnie. Z czułością podcinamy gałęzie krzewu. Z czułością zamykamy oczy zmarłego. To delikatne słowo z wielką mocą, któremu Olga Tokarczuk poświęciła swoją mowę noblowską: Czułość jest tą najskromniejszą odmianą miłości. To ten jej rodzaj, który nie pojawia się w pismach ani w ewangeliach, nikt na nią nie przysięga, nikt się nie powołuje. Nie ma swoich emblematów ani symboli, nie prowadzi do zbrodni ani zazdrości. Pojawia się tam, gdzie z uwagą i skupieniem zaglądamy w drugi byt, w to, co nie jest „ja”. Czułość jest spontaniczna i bezinteresowna, wykracza daleko poza empatyczne współodczuwanie. Jest raczej świadomym, choć może trochę melancholijnym, współdzieleniem losu. Czułość jest głębokim przejęciem się drugim bytem, jego kruchością, niepowtarzalnością, jego nieodpornością na cierpienie i działanie czasu. Czułość dostrzega między nami więzi, podobieństwa i tożsamości. Jest tym trybem patrzenia, które ukazuje świat jako żywy, żyjący, powiązany ze sobą, współpracujący, i od siebie współzależny.

cierpliwa jest | łaskawa jest | nie zazdrości. nie szuka poklasku | nie unosi się pychą | nie szuka swego nie unosi się gniewiem | nie dopuszcza się bezwstydu. nie pamięta złego | nie cieszy się z niesprawiedliwości | wszystko przetrzyma wszystkiemu wierzy

miłość cierpliwa jest łaskawa jest tekst